De juiste berg beklimmen

Woensdag 17 december 2025

Ken je dat gevoel? Soms haal je alles uit de kast om dat ene doel te bereiken; een studie te halen, een bedrijf te beginnen, uit te blinken op de werkvloer, of... vul maar in. Na tijden en soms zelfs jaren zwoegen en hard werken heb je de berg beklommen, sta je aan de top, blijkt het uitzicht mooi maar mist er iets. Iets kleins, of iets groots, of iets waar gewoon niet helemaal de spreekwoordelijke vinger achter te krijgen is.

Dat is hoe ik mij jaren heb gevoeld in studie en werk. Het ging goed, ik vond het wel prima, ik was druk, alles ging zijn gangetje. Even vijf dagen door de zure appel heen bijten en dan is het weer weekend. Maar het vuurtje brandde niet. Alsof ik met twee lekke banden tegen de wind in aan het fietsen was.* Maar zo hoort werken en soms ook het leven te voelen. Toch?

Tijdens de start van mijn studie Osteopathie voor honden werd mijn vuurtje aangestoken en met iedere lesdag die volgde ging het harder branden. Ik maakte een reis van mijn rationele (vaak juridisch denkende) hoofd naar voelen met mijn handen en hart. Een reis die ik iedere dag voort mag zetten, niet alleen, maar in uitstekend gezelschap. In de eerste plaats de honden die met hun authentieke karaktertjes mijn dagen tot een feestje maken. Stuk voor stuk laten ze een onuitwisbare indruk op mij achter. Daarnaast natuurlijk hun eigenaren, die ik dankbaar ben voor hun vertrouwen en samen met mij werken aan het vergroten van het welzijn van hun geliefde dier. En tot slot, een groep lieve en steunende collega's, waarmee ik dit mooie beroep samen verder op de kaart mag zetten. Ik voel me een gezegend mens.

In een maatschappij waarin iedereen druk is, hard aan het werken en rennen, is het een uitdaging om even stil te staan en je af te vragen; ben ik wel de juiste berg aan het beklimmen? En als het antwoord "nee" is, als de wiedeweerga je spullen te verzamelen om weer naar beneden te rennen en op de landkaart te bekijken welke berg beter bij je past. Om daar, met de geleerde lessen in je tas, vol goede moed weer aan de klim te beginnen.

* Deze wijsheid heb ik geleend van de geweldige Astrid Landman.

Voor mij was dit het moeilijkste en engste dat ik ooit heb gedaan. Ik had immers al zoveel geïnvesteerd en hard gewerkt om te komen waar ik was, waarom zou ik dit dan opgeven en het roer radicaal omgooien? Het antwoord is eigenlijk heel simpel; omdat ik niet gelukkig was met de weg die ik aan het bewandelen was. Met lieve steun van de mensen die het dichtste bij me staan, was genoeg moed verzameld om een ommekeer te maken.

Dus neem eens een moment de tijd om je af te vragen; ben ik wel de juiste berg aan het beklimmen? En zo nee, waar ligt dan mijn volgende avontuur?

Ik kan je garanderen; bij het beklimmen van de juiste berg is en blijft het uitzicht adembenemend.

Volg je hart,

Liefs,

Eva